بررسی چندشکلی آللی ژن میوستاتین و ارتباط آن با صفات رشد و لاشه در مرغ بومی مازندران

پژوهش حاضر با هدف مطالعه چندشکلی ناحیه پروموتر ژن میوستاتین و ارتباط آن با صفات رشد و لاشه در مرغ بومی مازندران انجام شد. برای این منظور تعداد 200 قطعه جوجه خروس از مرغ­ های بومی مازندران پرورش داده شده در شرایط یکسان، در سن 12 هفتگی کشتار شدند. صفات مورد بررسی، قبل و بعد از کشتار اندازه ­گیری و ثبت شدند. قبل از کشتار از تمامی پرندگان نمونه خون تهیه و استخراج DNA از نمونه ­ها با استفاده از کیت شرکت سیناژن صورت گرفت. سپس جایگاه مورد نظر ژن میوستاتین با استفاده از آغازگرهای اختصاصی آن تکثیر و تعیین ژنوتیپ توسط روش PCR-RFLP با آنزیم اختصاصی آن انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده­ های فنوتیپی و ژنوتیپی با استفاده از نرم ­افزار آماری 9.2 SAS انجام شد. فراوانی هریک از آلل­ های (+) و (-) در جایگاه مورد نظر ژن میوستاتین به ­ترتیب برابر با 0/77 و 0/23 برآورد شد. بررسی تعادل هاردی واینبرگ با استفاده از آزمون کای مربع برای ژن میوستاتین نشان داد که جمعیت مورد مطالعه در جایگاه ژنی مورد نظر در تعادل نمی ­باشد. نتایج نشان داد که ارتباط معنی­ داری بین ژنوتیپ­ های ژن میوستاتین با صفات وزن زنده در 12 هفتگی، وزن لاشه، وزن قلب و وزن سنگدان وجود دارد (0/05>P). براساس نتایج حاصل از این تحقیق می ­توان نتیجه گرفت که ژن میوستاتین می ­تواند در جایگاه مورد نظر به­ عنوان کاندید برای صفات رشد و لاشه در برنامه­ های اصلاح نژادی مرغ بومی مازندران مورد استفاده قرار گیرد.